tijd voor mooie woorden

ik laat er enkele op u los:

koffie verkeerd strijklicht
lavendel lach
droom kip station
trawanten spelen
komkommer dicht

noodhulp

ik zag deze morgen

twee kinderen

die gelukkig waren

ze wisten het niet

hun begeleiders liepen

vooruit in het licht

van een morgen

als iemand valt

dan til ik die persoon op

met wonden die helen

Toen de zee stil was: enkele impressies

Toen de zee stil was

Ik hou van prentenboeken, dat staat als een paal boven water, soms kan je twee minuten naar een bladzijde staren en dan ben je soms verbluft door het sublieme tekenwerk van een talentvolle tekenaar. Als de woorden nauw aansluiten bij de geest van de prenten, dan heb je een subliem geïllustreerd verhaal.

Toen ik in de boekhandel aan het rondlopen was, viel me het boek van Annelies Beck onmiddellijk op. De zee is voor mij de eeuwige machine die ons op peil houdt.

Het uitgangspunt van ‘Toen de zee stil was’, is dat het ruisen van de zee wegvalt. Wat gebeurt er dan? Wat moeten we dan doen? Het antwoord vind je in het prachtige beeldverhaal van Annelies Beck en Karolien Reaymaekers.

Als extra tip geef ik nog een een titel mee: ‘Circusnacht’ van Mattias De Leeuw zou ook in je boekenkast passen, weliswaar is het formaat van dit boek iets groter dan een normaal boek.

visie

soms kan onderweg mooi zijn
getallen wijzen een weg en
zoveel moois wacht nog op meer
woorden die omschrijven
wat de toekomst toekomt

wapperende vlaggetjes

in het S.M.A.K.

A small sound in your head

In het S.M.A.K. loopt van 28 mei tot 4 september 2016 een knappe tentoonstelling van Lee Kit. Soms ga je onverwacht een museum binnen en dan word je verrast. Misschien geldt ‘onbekend onbemind’ in bepaalde gevallen, zeker in dit geval..

We beschikken overigens over veel talentvolle Belgische kunstenaars, maar een kijkje buiten onze landsgrenzen opent de blik op de wereld. Enkele Iraanse kunstenaars bevestigen deze tactiek.

Naast de Iraanse kunstenaars is er Lee Kit die tentoonstelt. Lee Kit is een Chinese kunstenaar uit Hong Kong. Hij tovert poëzie met readymades en hij creëert virtuele, driedimensionele composities.

In een vleugel van het S.M.A.K. verwelkomt de kunstenaar ons met een muur waarop een foto staat van een jas aan een haak. Welkom in een kader dat later als kader wordt opgemerkt.

Lee Kit dompelt me onder in een andere wereld waar kleuren mooi in elkaar overgaan. Enkele handen wijzen me de weg of net niet?

‘De kunstenaar beschrijft zijn tentoonstellingen als driedimensionele doeken, gekenmerkt door de fundamenten van schilderkunst: licht, diepteperspectief en compositie.’ Zo vermeldt het programmaboekje van het S.M.A.K. en waarheid vind je soms in boeken of in musea.