Ik hou van prentenboeken, dat staat als een
paal boven water, soms kan je twee minuten naar een bladzijde staren en dan ben
je soms verbluft door het sublieme tekenwerk van een talentvolle tekenaar. Als
de woorden nauw aansluiten bij de geest van de prenten, dan heb je een subliem
geïllustreerd verhaal.
Toen ik in de boekhandel aan het rondlopen
was, viel me het boek van Annelies Beck onmiddellijk op. De zee is voor mij de
eeuwige machine die ons op peil houdt.
Het uitgangspunt van ‘Toen de zee stil was’,
is dat het ruisen van de zee wegvalt. Wat gebeurt er dan? Wat moeten we dan
doen? Het antwoord vind je in het prachtige beeldverhaal van Annelies Beck en
Karolien Reaymaekers.
