Op zaterdag 21 november 2015 heb ik een
zeer mooie dansvoorstelling in De Spil gezien. De titel was ‘Glimpses in turbid water’.
Twee dansers, namelijk Esse Vanderbruggen en Miguel do Vale brachten het beste
van zichzelf. Sarah Bostoen creëerde het danstheater en Lise Surmont zorgde
voor de dramaturgie. Ralph Timmermans was verantwoordelijk voor de muziek.
Op de flyer stond dat ‘een man en een vrouw
om elkeen heen cirkelden, tastend in het duister.’ Er was een soort van
mechaniek in het dansen, echt contact werd beperkt tot het dragen en begeleiden
van elkaar op bepaalde momenten.
Soms keken beide dansers schuin op naar het
plafond alsof een godheid hen leven inblies. De mannelijke en vrouwelijke
component waren volledig in evenwicht. Door verrassende effecten en een
aanstekelijk ritme werd poëzie getoverd op de planken van het cultuurhuis.
In de eerste sequentie toonde de mannelijke
danser een bijna onmogelijke actie, hij legde zijn benen in zijn nek en zijn
handen kregen vrij spel. Met deze knipoog kon het spektakel pas echt beginnen.
In een overtuigende, tweede sequentie
speelden de beide dansers goed op elkaar in. De magie werd gecreëerd omdat
bewegingen soms ophielden waar je zou verwachten dat ze doorgingen.
De laatste en derde sequentie stond in het teken van de nacht.
Door fluoriscerende elementen te gebruiken, kreeg het theater iets speciaals. Ook
de stem van de vrouwelijke danser speelde een rol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten