soms zak ik weg in een ongelooflijk diepe put
papieren snijden me de adem af
iemand reikt me nog de hand en zegt
ik help je met opruimen
dit wens ik mezelf toe
dit wens ik mezelf toe
ik heb een boot van tien op tien
maar de ruimte zit vol met woorden en gedachten
de woorden stapelen te hoog
in wat ik moet doen
in wat ik moet doen
ik kan soms niet meer varen
ik heb iemand nodig
die een zachte tsunami in mijn hoofd waait
die een zachte tsunami in mijn hoofd waait
samen kunnen we herinneringen overlopen
om te vergeten
om te vergeten
we kunnen zeilen
niemand kan ik zijn
in zijn eentje
in zijn eentje
enkel jij kan het kwade
uit mijn hoofd doen verdwijnen
uit mijn hoofd doen verdwijnen
met overzicht en jij en ik