dagje Antwerpen

Vandaag heeft het Letterenhuis me verrast. Je vindt er een rijke collectie van herinneringen aan schrijvers die soms zichzelf uitvonden. Klasbakken als Guido Gezelle en Paul van Ostaijen krijgen er ruime aandacht. Ook andere schrijvers krijgen voldoende aandacht.

In de Minderbroederstraat zag ik dan een prachtig standbeeld van Paul van Ostaijen. De man werd uitgewerkt in een beeld, een metafoor. Dit is vernieuwing op zijn best.

Ik ging ook te voet door de stad en de stad bracht me lekkere koffie. Een dag om niet te vergeten.

gevonden

op zoek

'Porselein'

‘Porselein’ is een boek dat verschenen is bij ‘De Eenhoorn’. De uitgeverij verwijst naar een mythisch dier. Bestaat er ook zoiets als een mythisch einde? Het hoofdpersonage uit ‘Porselein’ maakt dit enigszins mee. Ingrid Godon maakte de tekeningen die in één woord prachtig zijn en de zinnen zijn van Paul Verrept.

De meesten kennen de uitdrukking ‘zo breekbaar als porselein’. Dat geldt ook voor de hoofdfiguur die een jongen is en de naam ‘Porselein’ draagt.

In het boek wacht het donker ons op. De invulling van het donker kan voor iedereen verschillend zijn. ‘Het is alsof de kamer ronddraait. Ik zweef. Het is alsof er niets en niemand is, alsof er nooit iemand was. Ook ikzelf verdwijn.’

De vader van ‘Porselein’ is ‘verdwenen’ na een ongeval. Het woelwater ‘Porselein’ denkt vaak aan hem. Samen verdwijnen ze met andere personen in een donkere tunnel. In die zin vindt ‘Der Erlkönig’ ook zijn thuis in dit verhaal, enkel de papa in ‘Der Erlkönig’ wordt nu een mama.

Een andere uitdrukking is hier eveneens aan de orde: ‘er is licht aan het einde van de tunnel’. Dit wordt mooi verbeeld door Ingrid Godon. Er blijkt een uitweg te zijn: een nieuw begin. Paul Verrept verwoordt dit magistraal.

kerstsfeer

de lijn

ergens onderweg

plan

misschien is morgen

alles anders

ik schrijf dit

op een flyer

ik probeer alles

helder te zien

soms verdwijn ik

in te veel

het spel houdt

nooit op