Jonge helden

Vrijdagavond kon ik genieten van drie prachtige concerten in het Bijlokecafé in Gent. Ons, Kreis en Yarn brachten poëzie, jazz en veel sfeer.

opbouw

eerst is er de tekening en een schets of

een blauwdruk

daarna komen de indrukken en

het schuiven van figuren

er is het licht dat kantelt met blokken en

een circus waarin mensen dansen

kleuren zoeken elkaar op in

een venster dat een uitzicht biedt

de curator kan even lachen

Expo Leger in Brussel

Brussel op 08.04.2018

competitievoetbal

RSCA Anderlecht speelde vorige week zondag een matige tot slechte wedstrijd tegen KAA Gent. De bezoekers speelden snedig voetbal en konden zo passend storen. De doelkansen voor Gent waren ook talrijk. De afwerking kon wat beter. De 0-2-cijfers op het bord waren dan ook terecht.

Anderlecht zal uit een ander vaatje mogen tappen om terug doelkansen af te dwingen. Door de vele blessures bij Gent en Anderlecht kregen we als toeschouwer nieuwe (jeugd)spelers te zien. Op zich is dit een goede zaak. Club Brugge staat ten slotte al zo lang op kop dat ze de titel dubbel en dik verdienen.

picardië en zijn muren

Dresdner Allee

Dresdner Allee bestaat niet, maar het is mijn eigen weg die ik zoek in een stad die voor een groot deel opnieuw opgebouwd is. Tijd en ruimte verliezen soms hun plaats.

Op de Augustusbrücke valt er iemand. Ik zie hoe alles verschuift. Iemand moet terug op de been worden gebracht. Een opera in de Semperoper begint. Pauken en violen brengen muziek uit lang vervlogen tijden.

In porselein spreken vorsten elkaar aan op de Fürstenzug. Een karavaan van prinsen, keurvorsten, hertogen, markgraven en koningen uit het Huis Wettin volgen elkaar op. Er zijn ook twee windhonden te zien en vele paarden dragen de vorsten naar een andere periode. Wat is nu anders?

Deze stad staat in een rij van Saksische vorsten die de stad als machtscentrum beschouwden. August de Sterke liet het Zwinger bouwen, een tussenin met symmetrie. Nu houden lokalen de wacht voor een ‘Gemäldegalerie’. Beelden stapelen zich op en jij kan kiezen. De barokke Kronentor nodigt je uit om even koning te zijn. Onder de poort staat de kroon je passend.

Ik denk terug naar de nacht van 13 op 14 februari 1945. Er viel dan een cynisch en dodelijk valentijnsgeschenk uit de lucht. Geallieerden bombardeerden Dresden en de stad verloor haar monumenten in een immense vlammenzee. Brisantbommen vernietigden bijna de totale binnenstad. Coventry, Ieper en Leningrad werden opeens zustersteden. Een meisje en een jongen liepen door de straat. Overal was ‘Trümmer’. De Elbe vertoonde cirkels van bewegingen die onaards waren. Het Brülsche terras beefde.

De bommen vallen ook in mijn droom en mijn huid houdt op te bestaan. In één seconde houdt ook mijn bewustzijn op. Ik verschroei. Een tak van een levensboom wordt afgeknipt. Er stroomt bloed uit een wonde. Er is gedonder in de stad, het is niet het botsen van wolken, maar het botsen van volkeren dat voor bloedvergieten zorgt.

Elke steen in de stad heeft een functie. Het geraamte van gebouwen werd vernietigd tot een plattegrond en er was een uitkijk op buren die anders met verlies omgaan. De één schreeuwt, de ander zit verkleumd in een hoekje.  Het schreeuwen valt onmiddellijk op, maar het verweesde gelaat van een stil iemand kan langer bijblijven. Het niet zeggen spreekt boekdelen.

De jazz van heerschappijen en oorlog zorgt ervoor dat ik in Dresden aan Martin Luther vraag waarom hij apart wilde zijn. Waarom zijn stellingen een standaard werden, waarom de Frauenkirche je vragen stelt door een altaar in hoogbarokke stijl?

Aan de brug is er nog de Katholische Hofkirche. Heiligen vragen om een woordje uitleg. Waarom overwintert een standbeeld in onze maatschappij? Omdat beelden wellicht verhalen vertellen. Dresden vraagt om tijd en ruimte. De Gouden Ruiter kijkt toe. Ik zit aan de oevers van de Elbe.