een walvis danst van vreugde
mensen kunnen kijken
mensen kunnen kijken
hij rolt het water om
bang om groot te zijn
hij hangt mensenvrienden
aan de haak en versiert
een sprong uit het duister
een sprong uit het duister
hij is werkelijk de reus
die de zee een meester noemt
hij fluistert
hier ben ik nog en
verdwijnt in het schuim
kijk mensen zwemmen
ze raken noch kant noch wal